♫
بارانی را دوست دارم
که از غروب شروع شود و
تا نیمه شب ادامه یابد
تا با تو قدم بزنم و خیس و خسته برگردیم
و تو با چای و املتی با گوجه های ریز بهاری
از من حسرتی بسازی برای شاعران شهر
♫
بارانی را دوست دارم
که از شب شروع شود و
تا صبح ادامه یابد
تا بیداری در آغوش تو را خنک کند و
آغشته به هوایی وصف نشدنی
♫
بارانی را دوست دارم
که اول و آخرش با تو باشد و
عطر نفس های تو در تمام قطره هایش
♫
هر سال سومِ خرداد
هوای بارانِ بیست و شش اردیبهشتی دارم
که فتحِ شهری خُرّم بود پشتِ خاک ریزِ دستانِ تو
و مسعودی1 که نبود2
و شهرِ خُرّمی که خونین شهرمان شد
نه به دستِ دشمن، نه
به دستِ دوستان و نزدیکانی که هیچ وقت
دور تر از آن ها، کسی را نداشتیم
♫
هوای تولد
با پدری خیلی خیلی بزرگ، که پنجاه و دو ساله بود
و آمده بود که تولدِ نوزده سالگی دخترش بی او نباشد
پدری خوشبخت که دختر نوزده ساله اش
فقط یک جشنِ تولد سه نفره داشت
نه مثل حالا که دختران نوزده ساله
بیش از نوزده جشنِ تولد دارند
با گروه های طاق وجفت و دوستانِ طاق و جفت
که جشن تولدِ با خانواده
اگر هم باشد بیشتر رفع تکلیف است
♫
هر سال سوم خرداد
دعا می کنم خدا پدرت را بیامرزاد
که این خوشبختی را
با خونِ دل هایی زیادی، به ما هدیه داد
ما خیلی خوش بختیم
که فقط یک جشنِ تولد داریم
♫
پی نوشت ها:
1 زنده یاد مسعود گودرزی، که در آن ایام خود کشی کرد به خاطر دختری که دوست می داشت و خانواده برای ازدواجشان همکاری نکردند
2 مسعودی که می توانست محمد جهان آرای من باشد و افسوس که نبود و شاهین کارگر و دیگر دوستانش خون گریه می کردند